مدح و شهادت حضرت جواد الائمه علیه‌السلام
ای چشمه‌سار جاریِ لطف و عطا جواد بر مـن بـبـار نــور زلال خـدا؛ جـواد لبـریـزم از خـطـا به حـریـم مـقـدست بر من به بخش هرچه که دارم خطا جواد از مهر توست کـلـبۀ قـلبم مـنوّر است وز جود توست مسّ وجودم طلا جواد بر نخـل عشق مـیوۀ شـیرین اهل بیت در بـاغ نــور سـرو بـلـنــدِ ولا جــواد روشـن‌تـرین چـراغ شـبـسـتـان اولـیـا باب المراد شیـعـه و ابنُ الرِّضا جواد هم خود کریم، هم که ز نسل کـرامتی در نزد تـوست عـالَـم و آدم گـدا جواد پـر می‌زند کـبـوتـر قـلـبم به کـاظـمین خواهد گـرفت دانه ز دست شما جواد ای مهربان امام که در طول عمر خود از خصم خویش دیده هزاران بلا جواد در عـنـفـوان عمر خـزان شد بهار تو ای ارغـوانِ گـلـشـن سبـز رضا جواد از کـین فتاد شـعـلـه به جان مطهـرت با تو چه کـرد آتـش زهـر جـفـا جـواد "یاسر" رسید تـشـنه به درگاه جود تو در کـام او بــریـز تـو آب بـقـا جــواد |